به گزارش دید روز، حمیدرضا حاجیبابایی نایب رئیس مجلس در نشست تخصصی با شهرداران و اعضای شورای شهر، به جایگاه تاریخی و تمدنی همدان و اهمیت حکمرانی شهری هدفمند تاکید کرد.
وی افزود: در سالهای گذشته با تحقیقات گسترده و پیگیریهای مستمر، پیشنهاد شد نام همدان به عنوان پایتخت تاریخ و تمدن ایران ثبت شود، پس از یک سال بررسی و گفتگو در شورای فرهنگ عمومی کشور، همدان به این عنوان مهم دست یافت و امروز نمادی از تمدن کهن ایران است.
نماینده همدان در مجلس با تأکید بر انسجام ملی افزود: در طول ۴۶ سال گذشته، با وجود اختلاف نظرها و نقدهای مختلف، مردم ایران در بزنگاههای تاریخی همواره متحد بودهاند؛ همین وحدت و انسجام، پشتوانهای محکم برای حفظ دستاوردهای کشور و نظام مقدس جمهوری اسلامی است.
وی با اشاره به اهمیت برنامهریزی شهری هدفمند گفت: سازمان ملل پیشبینی کرده است که تا سال ۲۰۵۰، حدود ۶۸ درصد جمعیت جهان شهرنشین خواهند شد، بنابراین برنامهریزی و سیاستگذاری شهری باید بلندمدت باشد و هر تصمیم در شهر باید پاسخگوی نیازهای ۵۰ تا ۱۰۰ سال آینده باشد.
حاجیبابایی با نقد شیوههای فعلی مدیریت شهری در کشور افزود: متأسفانه در بسیاری از شهرهای ما، مردم ابتدا خانه میسازند و بعد زیرساختها و خدمات شهری فراهم میشود، در حالی که در کشورهای پیشرفته، ابتدا زیرساختها ایجاد میشود و سپس مردم در چارچوب آن زندگی میکنند؛ این عقبماندگی باعث میشود سرعت نیازها و تصمیمگیریها با برنامههای شهری ما همخوانی نداشته باشد.
وی درباره فلسفه مدیریت شهری تأکید کرد: حکمرانی شهری باید بر اساس فلسفه شهر، شناخت نیازها و برنامهریزی بلندمدت باشد.
نماینده مردم همدان در مجلس یادآور شد: هر اقدام در شهر باید با این فلسفه همسو باشد تا فرهنگ، زیرساختها و خدمات شهری در راستای نیاز واقعی مردم توسعه یابند.
وی همچنین به اهمیت توجه به روستاها و حاشیه شهرها اشاره کرد و گفت: برای کاهش آسیبهای اجتماعی و حاشیهنشینی، باید برنامهریزی شهری تنها محدود به محدوده شهرها نباشد و به جوامع محلی و روستاهای اطراف شهرها نیز توجه شود.
حاجیبابایی تصریح کرد: با تقویت زیرساختها و خدمات در این مناطق، میتوان عدالت اجتماعی و توسعه متوازن شهری را تحقق بخشید.
وی در پایان خاطرنشان کرد: کلانشهرها به برنامهریزی هدفمند، حکمرانی مقتدر و تصمیمگیری سریع و درست نیاز دارند و اگر فلسفه مدیریت شهری مشخص نباشد، حتی با منابع و بودجه کافی، نتایج مورد انتظار محقق نمیشود و توسعه شهرها دچار آشفتگی خواهد شد.
