بازگشت بی صدا، ماندگاری بلند / نامی ندارند،اما نامدارند

به گزارش خبرنگار دید روز، امروز هم‌زمان با ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها شهرهای این سرزمین دوباره بوی غربت گرفت اما غربتی آمیخته با افتخار

سیصد شهید تازه‌تفحص‌شده در سراسر کشور و هشت شهید گمنام در همدان پس از سال‌ها بی‌خبری و سکوت و خاک و انتظار به آغوش مردم بازگشتند مردمی که نامشان را نمی‌دانستند اما محبتشان را از عمق جان نثار می‌کردند.

صبح خیابان‌های همدان حال‌وهوای دیگری داشت انگار شهر آرام از خواب بیدار شده باشد تا مهمانانی را بدرقه کند که سال‌هاست چشم‌انتظار یک خوش‌آمدی هستند.

مادرانی با چادرهای مشکی پدرانی که به عصا تکیه داده بودند جوانانی که عکس شهدا را در دست گرفته بودند و کودکانی که هنوز معنای شهادت را نمی‌دانستند اما اشک‌های بی‌دلیلشان حقیقت را فریاد می‌زد.

هیچ‌کس نامشان را صدا نمی‌زد اما همه به احترامشان ایستاده بودند، انگار این بی‌نامی شکوهی دیگر به مراسم امروز می‌بخشید شکوهی که در فرهنگ فاطمی معنا می‌یابد جایی که غربت نشانه وفاداری است.

یکی از مردم زیر لب می‌گفت شاید یکی از این‌ها پسر من باشد شاید پدر همسایه شاید دوستی که هیچ‌وقت برنگشت، همین شایدها بود که دل‌ها را می‌لرزاند و بغض‌ها را آزاد می‌کرد.

تابوت‌های سبز روی دست مردم آرام حرکت می‌کردند، هر تابوت داستانی ناگفته با خود داشت جوانی جا مانده در گرمای فکه یا سرمای ارتفاعات غرب انگار هرکدامشان آمده‌اند تا بگویند ما به عهد خود وفا کردیم شما چطور؟

وقتی نوحه فاطمی بلند شد خیلی‌ها دیگر طاقت نیاوردند هم‌زمانی تشییع این شهدا با شهادت حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها روز را به صحنه‌ای تبدیل کرده بود که گویی تاریخ دوباره جان گرفته باشد غربت مادر امت و غربت این بی‌نامان در یک نقطه به هم رسیده بود.

یکی از خانواده‌های حاضر می‌گفت عجب روزی برگشتید روز مادر همه شهدا ، و این جمله کوتاه آرام‌ترین و عمیق‌ترین درد جهان را در دل خودش داشت.

مراسم امروز فقط بدرقه چند تابوت نبود یک عهدنامه جمعی بود ،یادآوری این حقیقت که امنیت امروز از دل جوانانی برخاسته که شاید نامشان را ندانیم اما دِینمان به آنان پایان ندارد.

در پایان مراسم وقتی تابوت‌ها روی شانه‌ها آرام‌آرام دور می‌شدند مردم ایستاده بودند و با نگاه بدرقه‌شان می‌کردند.

انگار نمی‌خواستند این بازگشت دیرهنگام دوباره به غیبت تبدیل شود، دنیا شاید هیچ‌گاه نام واقعی‌شان را نداند اما امروز ثابت شد که بی‌نامی آغاز فراموشی نیست آغاز ماندگاری است.

نویسنده : فتانه ازانی